Inhoud

01. introductie
02. Lijsttrekkerscongres leefbaar Nederland (25 november 2001)
03. Bestuursvergadering leefbaar Nederland (8 januari 2002)
04. De volkskrant (9 februarie 2002)
05. De nacht van Fortuyn (9/10 februari 2002)
07. Buitenhof 10 (9/10 februari 2002)
08. Lijsttrekkersdebat (6 maart 2002)
09. Boekpresentatie Nieuwspoort (14 maart 2002)
10. Debat 2 vandaag (4 april 2002)
11. Mediapark Hilversum (6 mei 2002)
12. Begrafenis (10 mei 2002)
13. Verkiezingen (15 mei 2002).

 

Bestel hier de DVD

de nacht van fortuyn

 

democracy in a shock6 mei 2002. Een historische datum: Politiek kandidaat Pim Fortuyn wordt op brute wijze van dichtbij neergeschoten op een parkeerterrein van het mediapark en sterft ter plekke. Deze documentaire bevat gereconstrueerde en zeer realistische beelden van de aanslag, spraakmakende interviews, de politieke plannen van Pim, de begrafenis en achtergrondinformatie over de verdachte Volker v.d. G. die bekend heeft. Het is een unieke compilatie van feiten rond de moord. De misdaad die grote gevolgen had voor de toenmalige verkiezingen en onmiskenbaar leidde tot de daaropvolgende regeringscrisis. Hiet is een boeiende journalistieke documentaire.

Redactie PimFortuyn.com, 22 juli 2004
 
 
Het is meer dan twee jaar geleden dat Pim Fortuyn, Nederlands grootste oppositieleider ooit, werd geliquideerd. Volgens de peilingen van die dag zou hij met 38 zetels zelf minister-president geworden zijn, zijn heilige doel. In dit licht bezien is het opvallend hoe snel de rust in Nederland is teruggekeerd. Een overzicht van de gevolgen van Fortuyn.
 
Hoewel hij door vrijwel alle politieke opponenten en ongeveer de voltallige media werd beschimpt en gedemoniseerd, is Fortuyns politieke invloed groot geweest. Bijna dagelijks valt zijn naam nog. De meeste partijen, van rechts tot links, hebben elementen uit zijn verkiezingsprogramma overgenomen, vaak zonder bronvermelding. Ook bij de PvdA van Wouter Bos lijkt het nieuwe realisme van Fortuyn te zijn doorgedrongen. Verder weten jonge, veelbelovende politici als Eerdmans (LPF), Pastors (Wethouder Leefbaar Rotterdam) Wilders (VVD) maar ook minister Verdonk (VVD) zich regelmatig te onderscheiden met duidelijke standpunten en plannen die in het verlengde liggen van wat Fortuyn voorstond.
 

Weggehouden uit het mediabeeld

Daarentegen is het opvallend hoe Pim Fortuyn (al dan niet bewust) uit het mediabeeld wordt gehouden. Hooguit bij herdenkingsdagen (6 mei) wordt er aandacht besteed aan de persoon Fortuyn en zijn politieke denkbeelden. Dit is opvallend omdat er grote hoeveelheden beeldmateriaal van Fortuyn opgeslagen moeten liggen bij de omroepen. In de periode 25 november 2001 tot 6 mei 2002 was Fortuyn dagelijks in beeld. Zijn optredens stonden altijd garant voor veel commentaren en een levendig debat. Daarom zou het juist interessant zijn om archiefmateriaal van Fortuyn te koppelen aan actuele gebeurtenissen. Er is nog veel uit deze nalatenschap te halen. De oud-columnist van Elsevier had immers een unieke, baanbrekende en profetische visie op de maatschappij. Laten we ook niet vergeten dat 1,6 miljoen mensen op hem hebben gestemd. Dat Fortuyn na de fysieke manier (liquidatie) ook mentaal uit het collectieve geheugen is gewist, is een belediging aan het adres van deze mensen.

Hierbij lijkt de invloed van de (overwegend linksgeoriënteerde) publieke omroepen duidelijk. Het is immers niet in hun belang om hun opponent van weleer nog eens terug in het publieke domein te halen. De omroepen hebben zelfs geleerd van het fenomeen Fortuyn. Hadden zij hem immers zelf niet té belangrijk gemaakt, door hem veel zendtijd te geven, onder invloed van de stijgende kijkcijfers? Deze aanpak is in het tijdperk na Fortuyn sterk gewijzigd. Nieuwe politieke kanshebbers uit de oppositie (kleinere partijen) zijn bij voorbaat kansloos gemaakt of geridiculiseerd. Het zou in het belang zijn van de Nederlandse belastingbetaler als het door Fortuyn blootgelegde en sterk achterhaalde bestel van publieke omroepen voorgoed op de helling zou gaan. De belangenverstrengeling van politiek en media (het establishment) is overduidelijk, want het gaat hier om twee handen op één buik. Voor een democratie en voor de vrijheid van meningsuiting is dit een verre van ideale situatie.
 

Hoe ging het verder met opponenten van Fortuyn?

Wat is er met de andere hoofdrolspelers uit het Fortuyn-tijdperk gebeurd? De gewezen premier Wim Kok, die door Fortuyn ontmaskerd werd als middelmatige minister-president en staatsman, heeft ondertussen emplooi gevonden in diverse commissariaten. Best vreemd dat een voormalige vakbondsleider en verklaard tegenstander van exorbitante zelfverrijking, momenteel het grote graaien in het bedrijfsleven mede mogelijk maakt. Verder is het nog steeds niet geheel duidelijk wat de rol van Wim Kok bij de Srebrenica-affaire en bij de beveiliging van Pim Fortuyn was. Gerrit Zalm, die Fortuyn ‘een gevaarlijke man’ noemde, is wederom minister van Financiën. Het duo Kok/Zalm heeft echter in goede economische tijden, wellicht om politieke en electorale redenen, nagelaten om de sociale zekerheid eens grondig te herzien, zodat het huidige kabinet deze zware klus mag doen.
 
Ad Melkert, de voormalige kroonprins van de PvdA, heeft een prima onderkomen gevonden als politiek banneling bij de Wereldbank. Nota bene als ambassadeur van de huidige regering (en de regering Balkenende I, waar LPF met Mat Herben als onderhandelaar én politiek leider deel van uitmaakte). Hans Dijkstal, de vleesgeworden redelijkheid en verantwoordelijk voor het grote electorale verlies van de VVD, doet nu wat klussen en bemoeit zich tussen de bedrijven door met de politieke koers van de VVD. Dat hij samen met Job Cohen in een commissie heeft plaatsgenomen om het functioneren van de AIVD te onderzoeken, is op zijn minst dubieus te noemen. Jan Pronk doet nu zeer ‘belangrijke dingen’ voor de VN in Soedan, en mag naar gelieven geld van derden besteden, zoals de beste man al 30 jaar gewend is. Deze keer voor mensen die als gevolg van de belabberde interne militaire- en veiligheidssituatie in Soedan in grote problemen zijn gekomen.
 
Frits Bolkestein, bekend van de term “pleefiguur”, is nu klaar als Eurocommissaris en gaat boeken schrijven. Thom de Graaf (D’66) die een link wist te leggen tussen met Anne Frank, mocht zelfs vice-premier worden. Paul Rosenmöller heeft zijn politieke rol opgegeven maar speelt zich in de commissie Maxima (PAVEM) en met een eigen TV-programma wel in de kijker. Voor ex-politici is altijd wel een leuke klus te doen.
 

Politieke erfenis verkwanseld

Natuurlijk is de politieke erfenis van Pim Fortuyn grotendeels verkwanseld door zijn eigen LPF. Al vanaf de moord is er grote onrust en strijd geweest tussen partij(kader)leden en politiek verantwoordelijken. Dat het CDA in 2000 op sterven na dood was (met lijsttrekker Jan de Hoop Scheffer), dat in de VVD een richtingenstrijd en strijd om het leiderschap (Van Aartsen/Zalm) woedt, dat de PvdA stagneert door interne kampen (de partijmastodonten en de ‘vernieuwers’ van het kamp Bos), dat SP een dictatoriaal geleide partij is en dat GroenLinks de indruk wekt van verstrengeling met allerlei foute milieu- en actiegroepen, wordt door de media onderbelicht. Interessanter was blijkbaar hoe de LPF, een mogelijke bedreiging voor het establishment, zichzelf kapot maakte door zelf, altijd voor de camera, haar incompetentie te tonen. . . . . .

Dit is mede een gevolg van de verschillende kampen in de partij: vastgoedmagnaten (Ed Maas c.s.), nieuwe rijken (pornobazen en mediatyconen) en vertegenwoordigers uit defensiekringen, die verschillende belangen hadden en hebben en dan niet in de eerste plaats de nalatenschap van Fortuyn. Verder presteert het merendeel van de LPF-kamerleden zwaar ondermaats, en zeker niet in de geest van Fortuyn. Die zou zijn kamerleden zeker hebben aangespoord tot meer actie en duidelijkere aanwezigheid. Het is een publiek geheim dat Fortuyn een aantal kamerleden niet eens geselecteerd zou hebben, maar zelfs verwijderd van zijn kieslijst.

Postume demonisering

Eén van de begrippen die ons herinnert aan Pim Fortuyn is ‘demonisering’. Fortuyn gaf immers in maart 2002 in het programma Jensen al aan: “ik ben blij dat u mij de gelegenheid geeft. Als mij straks iets wordt aangedaan, zijn zij (Kok, Melkert, Rosenmöller, Klaas de Vries, e.a.) medeverantwoordelijk”. Een postume aanklacht door het duo Spong/Hammerstein werd vakkundig door Justitie verworpen.

De demonisering van Fortuyn gaat ook na de moord door. Raymond van de Boogaard (NRC) zette hem op 5 mei 2004 als fascistoïde leider weg, H. van Luyk (Financieel Dagblad) beschuldigt Fortuyn een donkere onderstroom te hebben aangeboord en onlangs schreef een hoogleraar van de UVA en advocaat van NRC Handelsblad, Egbert Dommering, dat de “de verharding van het discussieklimaat, slechts één van de twijfelachtige erfenissen van Pim Fortuyn is” en Bram Peper noemt hem in de Volkskrant potsierlijk een ‘ééndagsvlieg’. Hoewel Fortuyn zelf natuurlijk geen lieverdje was, geeft dit wel de denken hoe deze, overwegend links geörienteerde ‘deskundigen’ het publieke debat nog steeds proberen te beïnvloeden.
 
De feiten geven aan dat de verharding van het publieke debat veelal uit deze linkse hoek komt. Immers Fortuyns succes lag er grotendeels in, dat hij bespreekbaar maakte, wat heel lang niet gezegd mocht worden. Op straffe van discriminatie, racisme, fascisme en verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog. Dit is een grote verdienste, omdat veel mensen zich monddood gemaakt voelden.
 
In het huidige debat wordt moedige dissidenten, die zich vaak aan de rechterkant van het politieke spectrum bevinden, het spreken onmogelijk gemaakt. Er wordt zware druk uitgeoefend op deze opinievormers, zoals Paul Cliteur (gestopt met het publieke debat vanwege intimidatie), Hans Smolders (bedreigd aan de voordeur), Bart Jan Spruyt (gestopt met lezingen vanwege bedreigingen), Ayaan Hirsi Ali (doodsbedreigingen), Wilders (gemuilkorfd door zijn fractieleider) en Van Aartsen zelf (door een échte aanslag). En dit terwijl de problemen die Fortuyn heeft geschetst zeker niet kleiner zijn geworden na diens eliminatie. Je zult wel gek zijn om je hoofd boven het maaiveld uit te steken als bedreiging je deel is.
 

De essentie van democratie

Maar, een publiek debat, waarin álle politieke aspecten vrijuit kunnen worden besproken, is essentieel in een democratie, waar vrijheid van meningsuiting het hoogste goed is. Daarom wordt het tijd dat de overheid haar verantwoordelijkheid pakt, en ook politiek andersdenkenden beveiligt en beschermt. Anders is het slechts een kwestie van tijd voordat de volgende politieke moord plaatsvindt. En dan zal het geweld, wederom niet van rechts komen ….
 
Pas onlangs heeft het kabinet aangekondigd dat dierenactivisten nauwlettender in de gaten zullen worden gehouden, nadat het geweld uit deze kringen de spuigaten is uitgelopen. Het is sowieso erg frappant dat de binnenlandse veiligheidsdienst (AIVD) wel de extreem-rechtse kringen nauwlettend in de gaten te houdt, maar linkse activisten relatief de vrije hand laat. Waar dit toe kon leiden, bleek met de aanslag door Volkert van der Graaf. Iedere vorm van politiek-extremisme vormt een bedreiging voor de democratie en verdient een keiharde aanpak. Een bonte mix van anarchisten, milieuradicalen, dierenactivisten, krakers uit vrijplaatsen en de zichzelf noemende anti-fascisten (die zich veelal van fascistische methoden bedienen) zijn wel degelijk een gevaar voor de openbare orde, het debat en democratische rechtsstaat. Voorlopig heeft intimidatie uit deze kampen goed gewerkt om politieke opponenten van het establishment de schrik aan te jagen. Dit is gewoon niet te tolereren. Van de moord op Fortuyn lijkt hierbij niets geleerd. Het wordt tijd dat de politiek nu eens écht ingrijpt!
 

Stigmatisering door de media

Nog slechts een klein groepje van aanhangers, die nota bene ook nog flink gestigmatiseerd worden, zijn regelmatig terugkerende gasten op herdenkingsmanifestaties. Circa 500 mensen kwamen 6 mei jl. naar Rotterdam. Het merendeel van deze mensen zijn gewone, beschaafde en betrokken Nederlanders. Alleen de incidentele kaalkop of gekke Henkie werden echter door de publieke omroep in beeld genomen.
 
De stigmatisering en ridiculisering ten top! Maar ook bevestiging voor de TV-kijker: 'zie je wel, daar wil ik niet bij horen'.
In potentie is er echter een zeer grote aanhang voor het gedachtegoed van Fortuyn. Waar zijn anders die 1,6 miljoen stemmers gebleven? Blijkbaar wil de kiezer zich niet meer met de politieke erven van Pim Fortuyn identificeren. Stonden er niet 500.000 mensen aan de kant van de weg tijdens de begrafenisroute?
 

Fortuyn als mediahype

Terugkijkend lijkt de periode Fortuyn voor het grote publiek een mediahype te zijn geweest, net als Idols, Big Brother, het EK-voetbal en andere tijdelijke kijkcijferkanonnen. De conclusie mag zijn dat de Nederlander niet of nauwelijks politiek bewust is, of wil zijn. Hoe kan het anders dat in januari 2003, 9 maanden na de opzienbarende verkiezingsnederlaag, de PvdA het verlies weer grotendeels had hersteld? Terwijl de PvdA momenteel op ongekende winst staat in de, al dan niet gemanipuleerde, verkiezingspolls van Maurice de Hond of NSS/Interview.
 
Het is zeer geraffineerd te noemen hoe de moordzaak Fortuyn is afgehandeld. De conclusies van de commissie Van den Haak laten ruimte voor erg veel vragen, aangezien veel zaken niet zijn onderzocht, en veel direct betrokkenen uit de omgeving van Fortuyn niet zijn gehoord. Verder is er nog steeds het verhaal van de drie AIVD-medewerkers die tijdens dit onderzoek thuis in de ziektewet zaten en niet konden worden ondervraagd (zie Elsevier, 7 feb. 2004). Bovendien wordt elk verband met de moordzaak op Van de Werken (zie Elsevier 2003, week 53) door de overheid ontkend.
 
Het lijkt erop dat het dossier Fortuyn is gesloten en dat iedereen tot de orde van de dag is overgegaan. Zonder nadrukkelijke verantwoordelijken in de politiek of bij de overheidsdiensten aan te wijzen of zelfs te vervolgen én bestraffen. En het Nederlandse publiek heeft dit alles zonder blikken of blozen geslikt.t.
 

Conclusie

Eén ding is zeker, Fortuyn heeft onomstotelijk de macht van de politieke en bestuurlijke elite blootgelegd en een aantal essentiële politieke punten op de agenda gezet: Europa en de eigen, Nederlandse, soevereiniteit, de politieke Islam, de verweesde samenleving waarin het gezag zodanig werd ondermijnd, dat individualisme en egoïsme hoogtij zijn gaan vieren, alsmede de teloorgang van ons onderwijs, de gezondheidszorg en de onhoudbaarheid van het te riante sociale verzekeringsstelsel. De vraag is wie bij de volgende verkiezingen de leemte die Fortuyn heeft nagelaten, gaat opvullen?

PimFortuyn.com
22 juli 2004

Fortuyn: grens dicht voor islamiet

Als het aan Pim Fortuyn, lijsttrekker van Leefbaar Nederland, ligt, komt er geen asielzoeker Nederland meer binnen. Dat zegt hij vandaag in een interview met de Volkskrant....

Van onze verslaggevers, 

 

Toen Fortuyn in november vorig jaar werd verkozen als lijsttrekker van Leefbaar Nederland heeft hij partijvoorzitter Nagel beloofd dergelijke opmerkingen niet meer te maken. Fortuyn nu: 'Daar moest ik me maar eens niet zoveel meer van aantrekken.'

Hij gaat ervan uit dat zijn partij met de nu voorspelde 20 Kamerzetels in een regering zitting krijgt. 'Bij zo'n draconische uitslag kun je toch niet meer zeggen: Leefbaar Nederland mag niet in de regering.' Hij denkt dat de combinatie CDA-PvdA-Leefbaar Nederland of CDA-VVD-leefbaar Nederland mogelijk is. Fortuyn garandeert kiezers in dat geval een eind aan de wachtlijsten in de gezondheidszorg en 'een uitermate restrictief vreemdelingenbeleid.'

Fortuyn: 'Veertigduizend asielzoekers per jaar, dat is in vier jaar tijd een stad van een omvang van Groningen. Dat moeten mensen zich eens even goed realiseren. En dan veelal; enkele reis onderklasse. Nou dat zie ik niet zo zitten. Daar moeten we maar eens even mee stoppen. Janmaat had gewoon voor een deel gelijk. En door de demonisering waaraan uw krant ook heeft meegedaan, kon dat allemaal niet meer gezegd worden.'

Ondanks deze uitspraak wil Fortuyn zich niet op een lijn gesteld zien met de voormalige Centrumpartij-voorman, die in de jaren tachtig herhaaldelijk wegens discriminatie en het aanzetten tot vreemdelingenhaat werd veroordeeld. Janmaat wilde allochtonen het land uitzetten. Fortuyn wil 'niemand zijn burgerrechten ontnemen. Iedereen die hier binnen is, blijft binnen. Voor Antilliaanse jongeren wil ik overigens een uitzondering maken. Die zijn hier illegaal binnengekomen, nou, hup terug.'

Met die laatste uitlating doet Fortuyn de waarheid geweld aan. Antilliaanse jongeren zijn niet illegaal in Nederland. Ze hebben als inwoner van de Antillen het recht naar Nederland te verhuizen.

Fortuyn bestrijdt met nadruk dat hij met deze en vele andere geprononceerde uitlatingen nu en in het verleden als columnist bij Elsevier, aanzet tot geweld tegen buitenlanders. 'Ik veroordeel elk geweld.'

En overigens, tegen buitenlanders als groep heeft hij niets. Het gaat hem vooral om islamieten. 'Meneer, als ik het juridisch rond zou kunnen krijgen, dan zou ik gewoon zeggen: d'r komt geen islamiet meer binnen.'

Op de vraag of hij een islam-hater is, zegt de lijsttrekker van Leefbaar Nederland: 'Ik haat de islam niet. Ik vind het een achterlijke cultuur. Ik heb veel gereisd in de wereld. En overal waar de islam de baas is, is het gewoon verschrikkelijk. Al die dubbelzinnigheid. Het heeft wel iets weg van die oude gereformeerden. Gereformeerden liegen altijd. En hoe komt dat? Omdat ze een normen- en waardenstelsel hebben dat zo hoog ligt dat je dat menselijkerwijs niet kunt handhaven.

'Dat zie je in die moslimcultuur ook. Kijk dan naar Nederland. In welk land zou een lijsttrekker van een zo grote beweging als de mijne, openlijk homoseksueel kunnen zijn? Wat fantastisch dat dat kan. Daar mag je trots op zijn. En dat wil ik graag effe zo houden.'

Redactie PimFortuyn.com, februari 2003

Dit is de grote vrijheid, je mag zeggen wat je denkt, Niet dat het iets uitmaakt, met hoeveel je ook bent, Ze doen toch wat ze willen, ook als de hele boel vergaat,
(Tekst: De Dijk, Dansen op de Vulkaan, 1982)

La liberté d'expression la plus absolue est la condition première de toute démocratie. Sans elle, il n'y a pas de véritable débat. Sans confrontation des idées, la pensée s'éteint et la société entre dans les ténèbres. Ceux qui veulent limiter la liberté d'expression, au nom de principes prétendument supérieurs, sont de faux démocrates. Ils préparent la tyrannie et la régression mentale de la civilisation.

Geachte dames en heren van de (linkse) pers,

Dit is een aanklacht tegen U. Een aanklacht, omdat u uw werk niet onafhankelijk uitvoert. U schurkt tegen de macht, de politiek aan, zonder uzelf vragen te stellen. Zonder onafhankelijk onderzoek te verrichten. En dat kan niet anders, want u maakt zelf deel uit van het establishment. Het establishment waartegen Pim Fortuyn het opnam. Fortuyn die weer zorgde voor discussie en oppositie. Die openlijk protesteerde tegen de vastgeroesde publieke sector en de bestuurlijke toplaag. Die het monopolie van de gedachtenpolitie in Nederland doorbrak door te laten zien dat vrijheid van meningsuiting een heilig goed is.

Maar gefeliciteerd: u heeft het voor elkaar gekregen. Nog geen 9 maanden na de liquidatie van Fortuyn heeft de PvdA haar verlies weer goedgemaakt. Nederlanders, het volk, de burgers, stonken er met open ogen in. Veel van wat Fortuyn heeft blootgelegd, is door uw slimme inzet van media en middelen weer hersteld.

Wijzelf hebben met volslagen afgrijnzen de verkiezingscampagne van 2003 gevolgd. Het is ons gebleken dat de NOS het PR-bureau is van de PvdA, zoals Pim Fortuyn al suggereerde. Door sublieme journalistiek kon zonder al te veel moeite, het verlies van mei 2002 weer worden goed gemaakt. Dames en heren van de publieke omroep, wij beschuldigen U ervan dat u misbruik maakt van publieke gelden, van belastinggeld, voor tendentieuze berichtgeving en propaganda.
 
Gerelateerde artikelen bij deze pagina:

 

"Er zijn ruwweg twee manieren mogelijk om de toegenomen kritiek van "het publiek" op "de media" te duiden. Allereerst kan deze ontwikkeling begrepen worden in termen van een maatschappelijke tweedeling tussen collectief opererende instanties (zoals politiek en media) en de individuele burger. Ten tweede kan op het niveau van de journalistieke beroepsgroep zelf worden gekeken naar factoren, die het functioneren van de nieuwsmedia bekritiseerbaar maken".( ... )

"Om uit die Ivoren Toren te komen, zal de journalistiek moeten leren de deuren aan alle kanten op te zetten, het eigen huiswerk inzichtelijk en controleerbaar te maken, en de interactie met de burger serieus aan te gaan en een plaats te geven." (Bron: AD Tijdsdocument)
 

Deel II: Invloed van de Tweede Wereldoorlog

Hoewel West-Europa door de geschiedenis heen een grote lijst van interne conflicten en oorlogen heeft doorgemaakt, is de Tweede Wereldoorlog één van de meest dramatische, traumatische en in ieder geval de meest recente geweest.
WO II, heeft een ongelofelijke impact gehad op de West-Europese maatschappijen, door het massale karakter, de extreem rechtse en niets ontziende bewegingen van het nationaal-socialisme en fascisme, ingegeven door grote frustraties in de Duitse en Italiaanse samenleving, met racisme en rassenhaat, zuiveringsacties, razzia's, militaire overmacht en het ongeloof achteraf, over het massale nalopen en volgen van een "sterke man".
 
Bij het bekijken van oorlogsfilms als "De Tweeling", "Schindler's List" en de talloze andere oorlogsdrama's is het ook duidelijk voor generaties die WO II niet hebben meegemaakt: DIT NOOIT MEER ! Het bovengenoemde gegeven heeft een allesomvattende invloed op de na-oorlogse maatschappijen in West-Europa gehad.
"Rechts" is gedurende lange tijd een scheldwoord geweest in het politieke landschap. Enige verwijzingen naar criminaliteit, veiligheid, immigratie en met name de softe aanpak vanuit de linkse hoek werden gemanipuleerd en vakkundig aangemerkt als racisme, extreem-rechts, neo-nazisme of fascisme.
 
Politici zijn in de jaren 70, 80 en 90 als de duvel zo bang geworden om een "rechts" etiket opgeplakt te krijgen, hetgeen voor het gemak direct werd vertaald met extreem-rechts. Wij durven te beweren, dat met in het achterhoofd de vreselijke periode '33 - '45, de ergste toewensing die men iemand kan maken, die van rechts-extremist, nazi, racist of fascist is. Het is daarom voor te stellen dat Pim Fortuyn reageerde als door een wesp gebeten, op zulke aantijgingen door zijn "opponenten". Extreem-rechts, is net als extreem-links of moslim-fundamentalisme een zeer verwerpelijke zaak.
 

Gedachtenpolitie

Wij durven hier te beweren dat de Tweede Wereldoorlog in vele gevallen ten onrechte is aangevoerd als drogreden om rechtse politici de mond te snoeren. Met als gevolg dat onderwerpen als veiligheid, immigratie, integratie jarenlang zijn gemeden. En dat het gevoerde beleid zeer soft is geweest, om maar iedere vorm van "discriminatie" te vermijden. De gedachtenpolitie bepaalde wat er wel en niet publiekelijk mocht worden gezegd, op straffe van "discriminatie", overigens één van de eerste woorden die immigranten leren.
 
Pim Fortuyn heeft dit met zijn fenomenale optreden mede weten open te breken.
De strijd tegen de Politieke Correctheid. Hij heeft de strijd voor vrijheid van meningsuiting wel met de dood moeten bekopen.
 

Geweigerde columns

In wat voor land leven wij, als er regelmatig columns niet worden geplaatst, omdat ze de hoofdredactie niet welgevallig zijn. Is dat vrijheid van meningsuiting? Volgens ons past hier eerder de term censuur. In 2000 werd Pim Fortuyn ontslagen/weggestuurd bij Nu.nl omdat hij zich druk had gemaakt in een column over de slechte beveiliging en veiligheid van Filip DeWinter, de voorman van het Vlaams Blok. Tijdens een uitzending in het Buitenhof, werd de Belg flink bedreigd. Hoewel zeker niet met de ideeën van DeWinter eens, vondt Fortuyn het een grof schandaal.

Later, tijdens de politieke opmars van Fortuyn, werden meerdere columns van journalisten geweigerd. Gelukkig konden de columns wel op internet worden gelezen (bijvoorbeeld op de site van Theo van Gogh). In dit licht gezien, krijgt artikel 7 van de grondwet, over de vrijheid van meningsuiting wel een andere betekenis. Hieronder vindt u diverse geweigerde columns.

 
 

Deel III: Publieke figuren uit functie ontheven.

Gelijke monniken, gelijke kappen? Henk Westbroek werd door de VARA op non-actief gesteld toen hij een functie bij Leefbaar Nederland vervulde. Bij Hans Kraay sr. werden nog rigoreuzere maatregelen gesteld. Hij werd door de NOS ontslagen als voetbalcommentator, nadat hij zich aangemeld had als kandidaat-volksvertegenwoordiger. Het Nederlandse volk werd hierdoor verlost van het commentaar van Kraay bij Studio Sport, maar de reden is totaal belachelijk. Felix Rottenberg, prominent PvdA-lid, heeft lang een dubbelfunctie mogen bekleden bij de publieke omroep als presentator etc. Er zijn ongetwijfeld nog vele andere voorbeelden van deze voorkeursbehandelingen te melden. Pim Fortuyn gaf dan ook aan dat hij daar snel een einde aan zou maken, als de kiezer hem dat mogelijk zou maken.
 

Deel IV: Demonisering

Natuurlijk heeft Pim Fortuyn gebruik gemaakt van de pers. Hij kon dankzij de pers uitgroeien tot het fenomeen dat hij werd. Hij had er electoraal bepaald geen hinder van als de media uitvoerig over weer een nieuw item, opmerking of actie van Fortuyn berichtten.

In het huidige tijdperk, van de televisiedemocratie, zijn media en politiek, twee handen op één buik. De media hebben dan ook een aanzienlijke bijdrage geleverd aan de verkettering van Fortuyns gedachtegoed. Was dit dan ook meteen opzet?
De media zijn boodschappers. In eerste instantie liet men zien hoe de politiek over de nieuwkomer Fortuyn dacht. Dit leidde onvermijdelijk tot al dan niet bedoelde stemmingmakerij. Iedereen van de zittende politiek was op zijn hoede, van linkse tot rechtse partijen.

 
Het moet worden vastgesteld dat het verzet tegen Fortuyn regelmatig over de scheef ging. De opmerking dat Fortuyn ook geen lieverdje was, volstaat dan niet. De meest grove vormen van beledingen werden Fortuyn toegespitst. Van Eichman tot racist, van facist tot Untermensch. Ook werd Fortuyn, later met name door de buitenlandse pers, in verband gebracht met rechts-extremisten als Haider, Le Pen en DeWinter.
 
Daarnaast pastte de pers bedroefde Sovjetmethodes toe op Pim Fortuyn: namelijk psychiatrisering van de tegenstander. Met malle Pietje of een rechts-extremist is het niet mogelijk of wenselijk om inhoudelijk in discussie te gaan. De demonisering door diverse politici en media was karaktermoord pur sang. Ten onrechte, zoals later is gebleken. Fortuyn had met Nederland het beste voor. Via zijn visie, via zijn denkbeelden. Het is ongelofelijk dat deze manier van propaganda in Nederland mag worden gehanteerd. Om tegenstanders van het establishment onschadelijk te maken. "It's a bloody shame".
 

"Op televisie was er altijd die honende blik van parlementair verslaggever Job Frieszo, steeds bereid om namens het Nederlandse volk een ferm oordeel uit te spreken over politici die zich onvoldoende houden aan de ongeschreven regels van het Haagse veld. Hij bracht het met dezelfde stelligheid als waarmee hij eerder Fortuyn met Janmaat vergeleek, door uitbundig met het partijprogramma van de CD te zwaaien". (Bron: AD Tijdsdocument)

Deel V: Naar aanleiding van de verkiezing van januari 2003:
Schandelijke propaganda door de publieke omroep!

NOS (publieke omroep) is propagandamachine PvdA

Het is tergend om te zien hoe de Publieke Omroep (NOS, NPS) van belastinggeld van de Nederlandse TV-kijker de media inzet om met een duidelijk vooringenomen, linksgeörienteerde blik verslag doet van het nieuws. Met name tijdens de verkiezingscampagne 2003 leek de hele NOS gemobiliseerd om de PvdA zo gunstig mogelijk in de publiciteit te brengen. 

Nadat Maurice de Hond met zijn peiling voor de NOS begin januari had geroepen dat de PvdA komeetachtig steeg, is elke mogelijkheid benut om de nieuwe lijsttrekker Wouter Bos, de hemel in te prijzen. Dit ten koste van de andere partijen.
Tergend waren uitspraken als: "het is jammer dat de Nederlandse verkiezingen nu niet in Frankrijk worden gevolgd. De Franse socialisten zouden heel wat kunnen leren van de opmars van Wouter Bos", van de correspondente in Frankrijk. Of dat tijdens de lijsttrekkersdebatten de heren Zalm, Herben en Balkenende voortijdig werden afgeremd door Ferry Mingele en Paul Witteman, terwijl Wouter Bos praktisch de woorden in de mond kreeg gelegd.
 
Wij willen hier fel tegen protesteren! Immers, op dergelijke partijdige informatie zitten wij niet te wachten. Daarom pleiten de makers van PimFortuyn.com voor een grondige sanering en herstructurering van de Publieke Omroepen, met een duidelijke afspiegeling van de samenleving! (Er zijn toch ook wel rechtsgeörienteerde programmamakers en journalisten te vinden in Nederland?)
 

Onevenwichting

Column in de Telegraaf, 27 januari 2003

De televisie heeft in de afgelopen, korte verkiezingsstrijd een zeer belanrijke rol gespeeld. Dat is elders in de wereld ook zo en zal in de toekomst ook niet veel minder worden. De vele zendgemachtigden kunnen tijdens verkiezingen met weinig geld hun programma's vullen, terwijl de politici langs die weg een direct contact met een groot publiek kunne krijgen.

Dit belang van de televisie legt een grote verantwoordelijkheid bij de omroeporganisaties, in het bijzonder bij de publieke omroepen die immers grotendeels uit de schatkist worden betaald. Dat vereist juist van die kant een zeer evenwichtige benadering.

Bij veel mensen, zijn vraagtekens gezet bij die evenwichtige aanpak van de NOS en de daaraan verbonden omroeporganisaties (NPS, VARA). Door de bank genomen kreeg de PvdA een wel erg welwillende behandeling die de andere partijen werd onthouden.

Voor een deel kwam dit natuurlijk door de plotseling en onverwachte opmars van Wouter Bos. Die trok natuurlijk veel aandacht, ook op de televisie. Maar dat mag er nooit toe leiden dat daardoor per saldo de gelijke benadering van anderen in de knel komt. Dat is strijdig met de opdracht aan de uit de schatkist, en dus door alle belastingbetalers, mede gefinancierde publieke omroep

Om die gelijke behandeling af te dwingen dient er een objectief controlemechanisme bij de NOS te komen die er op toekijkt of er niet sprake is van een onevenwichtige benadering en bij wie politici die zich tekort gedaan voelen, kunnen klagen.

Overigens hebben niet alleen de politieke partijen, maar ook de belastingbetalers er recht op deat de door hen betaalde publieke omroep zich niet bezighoudt met propaganda en manipulatie, maar met evenwichtige nieuwsvoorziening..
 
 

Deel VI: Reacties op ingezonden brief dhr Wolffensperger

Reacties van lezers op een ingezonden brief van de heer Wolffensperger (D'66), voorzitter van de raad van bestuur Publieke Omroep, die de partijdigheid ontkent:
 
"In Nederland hebben we te maken met een in de media oververtegenwoordigde linkse grachtengordel. Voorbeelden zijn Freek de Jonge, Harry de Winter, Frits Wester, Barend & Van Dorp, Jeroen Pauw, Riek Rensen, Karel Kuyl, Clairy Polak, Dolf Jansen, Willem Lust, Martin van Rossum, Kees Driehuis, Vera Keur, Rob Trip, Felix Rottenberg, Matthijs van Nieuwkerk, Paul Witteman, Marcel van Dam, Ferry Mingele en al die netprogramma-directeuren. Zelf noemen ze zich ook nog "linkse intellectuelen" en zijn ervan overtuigd dat ze een missie hebben en het land naar links moeten duwen."
 
 
"Het is frappant dat Wolffensperger niet ingaat op het verzoek een controlelichaam in het leven te roepen dat partijdigheid moet voorkomen. De functie van bestuursvoorzitter Publieke Omroep wordt reeds lange tijd bekleed door linkse politici en het merendeel van de journalisten bij de publieke omroep (die hij onafhankelijk noemt) is van diezelfde politieke kleur. De NPS zou van ons allemaal moeten zijn, maar zendt vaak programma's uit in samenwerking met de VARA, die van oudsher gelieerd is aan de PvdA. Als Wolffensperger journalistieke onafhankelijkheid zo hoog in het vaandel heeft, zou hij voor een evenwichtige samenstelling van redacties en presenatoren (NOVA, Journaal, e.d.) moeten zorgen".
 
 
"Wolffensperger moet nog maar eens nagaan wat er in de brieven van lezers in landelijke en regionale kranten aan kritiek over de opstelling van het publieke omroepjournaille is gespuid. Helaas is dat de enige manier waarop de kijker/luisteraar zijn frustratie kwijt kan; de omroep geeft daar geen gelegenheid voor."
 
"Reeds voor het artikel in deze krant, had ik mij voorgenomen om de nieuwe minister een brief te schrijven dat ik als belastingbetaler objectieve berichtgeving verwacht van de publieke omroep. ( ... )"
  1. Tegen de islamisering van Nederland
  2. Redactie PimFortuyn.com
  3. Complottheorieën
  4. De dode die een gevecht won .....