Het Strafproces

 

Op 15 april 2003 werd Volkert van der Graaf veroordeeld tot 18 jaar celstraf. Met aftrek van het voorarrest en de gebruikelijke vervroegde vrijlating bij goed gedrag (waar gaat dit over?) betekent dat in de praktijk dat de moordenaar en verstoorder van de Nederlandse democratie in april 2014 alweer als vrij man mag rondlopen.

 

Familie en talrijke landgenoten zijn door dit veel te milde vonnis geschokt. Officier van Justitie, mr. Koos Plooy had immers twee weken eerder aan het eind van zijn requisitoir levenslang geeïst. Minister Remkes van Binnenlandse zaken deed de strafmaat af als "veel te mild".

 

Hoewel de gebruikelijke straf voor een enkelvoudige moord in Nederland nooit levenslang is, (dit geldt wel voor meervoudige moorden en bij kans op herhaling), en er in Nederland maar weinig levenslag gestraften zijn, had hier een uitzondering op zijn plaats geweest. Alleen al vanwege het precedent en de onwaarschijnlijke indruk die de moord in het politieke en maatschappelijk leven heeft gemaakt. Bovendien was Pim Fortuyn op dat moment, de grootste oppositieleider in Nederland ooit, en volgens de peilingen van 6 mei, de nieuwe premier van Nederland.

 

Rechter Frans Bauduin had echter uit de informatie afgeleid dat er bij Volkert geen kans op herhaling bestaat! Dit is echter uiterst twijfelachtig. Uit het uitvoerige rapport van het Pieter Baan Centrum over de psychische gesteldheid bleek dat er zonder meer sprake was van een eigenaardige (gevaarlijke) persoonlijkheidsstructuur.

De manier waarop Volkert in zijn zelfopgestelde verklaring uitlegt waarom hij Fortuyn wilde vermoorden en hoe hij dat wilde doen, getuigt van een ijzingwekkende kilheid. Hij heeft zich in grote mate laten inspireren door de links politieke hetze. Als ooit iemand wil aantonen welke desastreuze effecten de demonisering door bekende politici en media op gestoorde geesten kunnen hebben, dan is de verklaring van Volkert daarbij het uitgelezen bewijsmateriaal.

 

Schokkend is ook om te lezen dat Volkert bedacht had om na de moord gewoon weer naar huis te gaan. Zijn snelle arrestatie was dus eigenlijk een nare bijkomstheid. Uit de verklaring van de milieu-extremist blijkt dat hij goed is begeleid door zijn advocaten (o.a. mr. Britta Böhler en mr. Stijn Franken).

 

Vele vragen zijn nog onbeantwoord. Bijvoorbeeld hoe de maatschappelijke nitwit Van der Graaf zijn dure topadvocaten kon betalen. Want het is niet aannemelijk dat het chique advocatenbureau Böhler/Franken deze grote rechtszaak geheel pro deo heeft gedaan.Of misschien toch wel. Mooie publiciteit voor dit kantoor...

 

{module Uitspraak}

 

De officier van Justitie, mr. Koos Plooy, concludeerde dat Volkert met zijn daad niet alleen het hoofd, de hals en de borst van Pim Fortuyn had doorboord, maar ook het hart van de Nederlandse democratie. Daarom eiste hij de hoogste straf, namelijk levenslange opsluiting.

 

Hoewel de verdediging van Volkert gelijk hadden dat in het recht geen onderscheid gemaakt mag worden naar bekendheid van een slachtoffer of dader, is er geen rekening gehouden dat een politieke moord zeer ernstige consequenties kan hebben. Daarom is het verbazingwekkend dat bij de hele rechtszitting in Amterdam niemand heeft gewezen op de funeste invloed die al die autoriteiten en media hebben gehad op het gestoorde brein van Volkert van der Graaf. Want het was immers niet mis wat hij allemaal te horen had gekregen van "de linkse kerk".

 

Wim Kok (PvdA), toenmalig minister-president, lag wakker van een toekomst onder Fortuyn "waar in het recht van de sterkste zou zegevieren". Bovendien vond hij Fortuyn "een gevaar voor de democratie" en zou hij "haat en tweedracht zaaien".
Thom de Graaf (D66), tegenwoordig vice-premier, vergeleek de flamboyante Rotterdammer met de nazi's die Anne Frank zo noodlottig werden en Marcel van Dam (PvdA) vergeleek Fortuyn met Adolf Eichmann, die 6 miljoen Joden de gaskamer instuurde.

 

Dat de overheid Fortuyn geen enkele bescherming heeft geboden, deed de rest. Volkert was slechts de man die de trekker overhaalde. Een slimme advocaat had gewezen op de lange rij van "geestelijk daders" wier woorden even dodelijk waren als de 9mm kogels uit het pistool van Volkert