(Door Pamela Hemelrijk)
"De PvdA", las ik dezer dagen in mijn eigen krant, "heeft van alle politieke partijen de beste campagne gevoerd. De sociaal-democraten ontvangen daarom op 11 februari de Nieuwspoort Campagneprijs, ingesteld door het gelijknamige Internationaal Perscentrum."
Mijn mond viel open. Sinds wanneer rekent de pers het tot zijn taak politici te bekronen omdat ze zo mooi reklame voor zichzelf hebben gemaakt? Van ons belastinggeld nog wel?
Nou, sinds een jaar of vijf, kan ik u mededelen. Navraag bij Nieuwspoort leerde dat die prijs in 1998 voor het eerst is uitgereikt. And the winner was toen..... u raait het alwéér! De: Partij van de Arbeid! ("Give them a big hand folks!") O ja! Dat vergeet ik er nog helemaal bij te vertellen! In 2002 is er op de valreep van afgezien om de prijs toe te kennen. Want de campagne was toen immers "stilgelegd" na de moord op Fortuyn. Nou ja, "stilgelegd": er staat me nog levendig bij dat Wim Kok toen, aan de vooravond de verkiezingen, op alle netten tegelijk verscheen, om ons te bezweren dat stemmen op de LPF een riskant avontuur was, en dat hij elke vezel van zijn lichaam inzette om duidelijk te maken waarom stemmen op Zijn Partij belangrijk was. Dus goed beschouwd had Wim Kok die prijs toen dubbel en dwars verdiend met deze meesterzet. Maar dat was dus géén campagnevoeren. Dat u dat goed begrijpt.
En nu bent u natuurlijk razend benieuwd naar de jury die deze prestigieuze prijs wederom aan de PvdA heeft toegekend. Dat was ik ook. Dus heb ik daarnaar een onderzoek ingesteld. En hier komen de resultaten van dat onderzoek. Het meest opvallende jurylid is ene Peter Kramer, thans directeur voorlichting bij Verkeer en Waterstaat, en: voormalig campagneleider van de PvdA! Verder: Peter Zuidgeest, thans communicatie-adviseur, en voorheen ambtenaar op het ministerie van Onderwijs; Kees van der Malen, thans hoofdredacteur van het Leids Dagblad, voorheen werkzaam op de Haagse redactie van de NRC; ene Piet Wapperom (reklamedeskundige); en prof. Cees van der Eijk, left-wing politicoloog, kunnen wij met een gerust hart stellen (want de eerste níet-leftwing politicoloog moet in dit land nog geboren worden) aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is de voorzitter.
"Dus", piepte ik ongelovig tot Nieuwspoort-voorzitter Max de Bok, "als ik het goed begrijp gebruikt Nieuwspoort onze contributie om de ene PvdA-er prijzen te laten uitreiken aan de andere PvdA-er? Zeg op, wat heb je gestemd?" "Dat gaat je niets aan", zei de Bok. Max de Bok, dat moet ik er even bijzeggen, is actief PvdA-lid, en heeft jarenlang het PvdA-huisorgaan volgepend. Niettemin koestert hij nog steeds de illusie dat wij in het duister tasten omtrent zijn stemgedrag. Het lijkt waarachtig wel of hij zich schaamt voor zijn politieke voorkeur!
Als dat het geval is, dan heeft ie dat gemeen met de andere juryleden. Peter Zuidgeest wilde ook al niet vertellen wat hij stemt. Ook bij de overige juryleden heb ik die vraag laten deponeren, maar ik zit nog steeds op antwoord te wachten.
De trofee, kan ik u mededelen, is een artistieke skulptuur, vervaardigd door de Haagse kunstenaar Hendrik Koomen. "Wat heeft dat ding gekost?" blafte ik tegen de Bok. Dat wist de Bok niet. "Waar kan ik die kunstenaar dan bereiken?" brieste ik. "Dan vraag ik het hem zelf wel." Dat wist de Bok ook niet. Sterker nog: niemand bij Nieuwspoort kon mij hieromtrent opheldering geven. Terwijl de uitnodigingen voor de plechtigheid toch dezer dagen verstuurd worden, en ik toch mag aannemen dat Hendrik Koomen tot de genodigden behoort. Ik heb nog gezocht op de website van Nederlandse galeries, maar daar komt Hendrik Koomen niet voor. Als hij al beeldend kunstenaar is, dan heeft ie nog nooit in Nederland geëxposeerd. (Ik hou het er voor het gemak maar op dat hij een beeldhouwende zwager is van professor van der Eijk, of een boetserende bastaardzoon van Max de Bok. En ik brand van nieuwsgierigheid naar het honorarium dat hij voor zijn huisvlijt heeft ontvangen. Maar ja, ik kan het hem helaas niet vragen: als het Internationaal Perscentrum, dat nota bene zelf een beeld van hem heeft aangekocht, hem niet eens kan traceren, dan houdt alles op. Zeg nou zelf.)
Enfin; ik ga 11 februari naar Nieuwspoort, zoals u begrijpt. Want dát moet ik zien. En ik zou het op prijs stellen als de Biologische Bakkersbrigade, die leuke ludieke actiegroep waar ze in Nieuwspoort zo dol op zijn, dan ook acte de présence zou willen geven. Een taart met braaksel en kippestront hoeft niet, maar een flinke Limburgse rooiebessenvlaai, recht in het smoel van Max de Bok, dat is toch zeker niet teveel gevraagd?
Pamela Hemelrijk
(bron: www.theovangogh.nl)
