Redactie PimFortuyn.com, februari 2003
Dit is de grote vrijheid, je mag zeggen wat je denkt, Niet dat het iets uitmaakt, met hoeveel je ook bent, Ze doen toch wat ze willen, ook als de hele boel vergaat,
(Tekst: De Dijk, Dansen op de Vulkaan, 1982)
La liberté d'expression la plus absolue est la condition première de toute démocratie. Sans elle, il n'y a pas de véritable débat. Sans confrontation des idées, la pensée s'éteint et la société entre dans les ténèbres. Ceux qui veulent limiter la liberté d'expression, au nom de principes prétendument supérieurs, sont de faux démocrates. Ils préparent la tyrannie et la régression mentale de la civilisation.
|
Geachte dames en heren van de (linkse) pers,
Dit is een aanklacht tegen U. Een aanklacht, omdat u uw werk niet onafhankelijk uitvoert. U schurkt tegen de macht, de politiek aan, zonder uzelf vragen te stellen. Zonder onafhankelijk onderzoek te verrichten. En dat kan niet anders, want u maakt zelf deel uit van het establishment. Het establishment waartegen Pim Fortuyn het opnam. Fortuyn die weer zorgde voor discussie en oppositie. Die openlijk protesteerde tegen de vastgeroesde publieke sector en de bestuurlijke toplaag. Die het monopolie van de gedachtenpolitie in Nederland doorbrak door te laten zien dat vrijheid van meningsuiting een heilig goed is.
Maar gefeliciteerd: u heeft het voor elkaar gekregen. Nog geen 9 maanden na de liquidatie van Fortuyn heeft de PvdA haar verlies weer goedgemaakt. Nederlanders, het volk, de burgers, stonken er met open ogen in. Veel van wat Fortuyn heeft blootgelegd, is door uw slimme inzet van media en middelen weer hersteld.
Wijzelf hebben met volslagen afgrijnzen de verkiezingscampagne van 2003 gevolgd. Het is ons gebleken dat de NOS het PR-bureau is van de PvdA, zoals Pim Fortuyn al suggereerde. Door sublieme journalistiek kon zonder al te veel moeite, het verlies van mei 2002 weer worden goed gemaakt. Dames en heren van de publieke omroep, wij beschuldigen U ervan dat u misbruik maakt van publieke gelden, van belastinggeld, voor tendentieuze berichtgeving en propaganda.
Gerelateerde artikelen bij deze pagina:
{module TegenPers}
"Er zijn ruwweg twee manieren mogelijk om de toegenomen kritiek van "het publiek" op "de media" te duiden. Allereerst kan deze ontwikkeling begrepen worden in termen van een maatschappelijke tweedeling tussen collectief opererende instanties (zoals politiek en media) en de individuele burger. Ten tweede kan op het niveau van de journalistieke beroepsgroep zelf worden gekeken naar factoren, die het functioneren van de nieuwsmedia bekritiseerbaar maken".( ... )
"Om uit die Ivoren Toren te komen, zal de journalistiek moeten leren de deuren aan alle kanten op te zetten, het eigen huiswerk inzichtelijk en controleerbaar te maken, en de interactie met de burger serieus aan te gaan en een plaats te geven." (Bron: AD Tijdsdocument)
|
Deel II: Invloed van de Tweede Wereldoorlog
Hoewel West-Europa door de geschiedenis heen een grote lijst van interne conflicten en oorlogen heeft doorgemaakt, is de Tweede Wereldoorlog één van de meest dramatische, traumatische en in ieder geval de meest recente geweest.
WO II, heeft een ongelofelijke impact gehad op de West-Europese maatschappijen, door het massale karakter, de extreem rechtse en niets ontziende bewegingen van het nationaal-socialisme en fascisme, ingegeven door grote frustraties in de Duitse en Italiaanse samenleving, met racisme en rassenhaat, zuiveringsacties, razzia's, militaire overmacht en het ongeloof achteraf, over het massale nalopen en volgen van een "sterke man".
Bij het bekijken van oorlogsfilms als "De Tweeling", "Schindler's List" en de talloze andere oorlogsdrama's is het ook duidelijk voor generaties die WO II niet hebben meegemaakt: DIT NOOIT MEER ! Het bovengenoemde gegeven heeft een allesomvattende invloed op de na-oorlogse maatschappijen in West-Europa gehad.
"Rechts" is gedurende lange tijd een scheldwoord geweest in het politieke landschap. Enige verwijzingen naar criminaliteit, veiligheid, immigratie en met name de softe aanpak vanuit de linkse hoek werden gemanipuleerd en vakkundig aangemerkt als racisme, extreem-rechts, neo-nazisme of fascisme.
Politici zijn in de jaren 70, 80 en 90 als de duvel zo bang geworden om een "rechts" etiket opgeplakt te krijgen, hetgeen voor het gemak direct werd vertaald met extreem-rechts. Wij durven te beweren, dat met in het achterhoofd de vreselijke periode '33 - '45, de ergste toewensing die men iemand kan maken, die van rechts-extremist, nazi, racist of fascist is. Het is daarom voor te stellen dat Pim Fortuyn reageerde als door een wesp gebeten, op zulke aantijgingen door zijn "opponenten". Extreem-rechts, is net als extreem-links of moslim-fundamentalisme een zeer verwerpelijke zaak.
Gedachtenpolitie
Wij durven hier te beweren dat de Tweede Wereldoorlog in vele gevallen ten onrechte is aangevoerd als drogreden om rechtse politici de mond te snoeren. Met als gevolg dat onderwerpen als veiligheid, immigratie, integratie jarenlang zijn gemeden. En dat het gevoerde beleid zeer soft is geweest, om maar iedere vorm van "discriminatie" te vermijden. De gedachtenpolitie bepaalde wat er wel en niet publiekelijk mocht worden gezegd, op straffe van "discriminatie", overigens één van de eerste woorden die immigranten leren.
Pim Fortuyn heeft dit met zijn fenomenale optreden mede weten open te breken.
De strijd tegen de Politieke Correctheid. Hij heeft de strijd voor vrijheid van meningsuiting wel met de dood moeten bekopen.
Geweigerde columns
In wat voor land leven wij, als er regelmatig columns niet worden geplaatst, omdat ze de hoofdredactie niet welgevallig zijn. Is dat vrijheid van meningsuiting? Volgens ons past hier eerder de term censuur. In 2000 werd Pim Fortuyn ontslagen/weggestuurd bij Nu.nl omdat hij zich druk had gemaakt in een column over de slechte beveiliging en veiligheid van Filip DeWinter, de voorman van het Vlaams Blok. Tijdens een uitzending in het Buitenhof, werd de Belg flink bedreigd. Hoewel zeker niet met de ideeën van DeWinter eens, vondt Fortuyn het een grof schandaal.
Later, tijdens de politieke opmars van Fortuyn, werden meerdere columns van journalisten geweigerd. Gelukkig konden de columns wel op internet worden gelezen (bijvoorbeeld op de site van Theo van Gogh). In dit licht gezien, krijgt artikel 7 van de grondwet, over de vrijheid van meningsuiting wel een andere betekenis. Hieronder vindt u diverse geweigerde columns.
Deel III: Publieke figuren uit functie ontheven.
Gelijke monniken, gelijke kappen? Henk Westbroek werd door de VARA op non-actief gesteld toen hij een functie bij Leefbaar Nederland vervulde. Bij Hans Kraay sr. werden nog rigoreuzere maatregelen gesteld. Hij werd door de NOS ontslagen als voetbalcommentator, nadat hij zich aangemeld had als kandidaat-volksvertegenwoordiger. Het Nederlandse volk werd hierdoor verlost van het commentaar van Kraay bij Studio Sport, maar de reden is totaal belachelijk. Felix Rottenberg, prominent PvdA-lid, heeft lang een dubbelfunctie mogen bekleden bij de publieke omroep als presentator etc. Er zijn ongetwijfeld nog vele andere voorbeelden van deze voorkeursbehandelingen te melden. Pim Fortuyn gaf dan ook aan dat hij daar snel een einde aan zou maken, als de kiezer hem dat mogelijk zou maken.
Deel IV: Demonisering
Natuurlijk heeft Pim Fortuyn gebruik gemaakt van de pers. Hij kon dankzij de pers uitgroeien tot het fenomeen dat hij werd. Hij had er electoraal bepaald geen hinder van als de media uitvoerig over weer een nieuw item, opmerking of actie van Fortuyn berichtten.
In het huidige tijdperk, van de televisiedemocratie, zijn media en politiek, twee handen op één buik. De media hebben dan ook een aanzienlijke bijdrage geleverd aan de verkettering van Fortuyns gedachtegoed. Was dit dan ook meteen opzet?
De media zijn boodschappers. In eerste instantie liet men zien hoe de politiek over de nieuwkomer Fortuyn dacht. Dit leidde onvermijdelijk tot al dan niet bedoelde stemmingmakerij. Iedereen van de zittende politiek was op zijn hoede, van linkse tot rechtse partijen.
Het moet worden vastgesteld dat het verzet tegen Fortuyn regelmatig over de scheef ging. De opmerking dat Fortuyn ook geen lieverdje was, volstaat dan niet. De meest grove vormen van beledingen werden Fortuyn toegespitst. Van Eichman tot racist, van facist tot Untermensch. Ook werd Fortuyn, later met name door de buitenlandse pers, in verband gebracht met rechts-extremisten als Haider, Le Pen en DeWinter.
Daarnaast pastte de pers bedroefde Sovjetmethodes toe op Pim Fortuyn: namelijk psychiatrisering van de tegenstander. Met malle Pietje of een rechts-extremist is het niet mogelijk of wenselijk om inhoudelijk in discussie te gaan. De demonisering door diverse politici en media was karaktermoord pur sang. Ten onrechte, zoals later is gebleken. Fortuyn had met Nederland het beste voor. Via zijn visie, via zijn denkbeelden. Het is ongelofelijk dat deze manier van propaganda in Nederland mag worden gehanteerd. Om tegenstanders van het establishment onschadelijk te maken. "It's a bloody shame".
"Op televisie was er altijd die honende blik van parlementair verslaggever Job Frieszo, steeds bereid om namens het Nederlandse volk een ferm oordeel uit te spreken over politici die zich onvoldoende houden aan de ongeschreven regels van het Haagse veld. Hij bracht het met dezelfde stelligheid als waarmee hij eerder Fortuyn met Janmaat vergeleek, door uitbundig met het partijprogramma van de CD te zwaaien". (Bron: AD Tijdsdocument)
|
Deel V: Naar aanleiding van de verkiezing van januari 2003:
Schandelijke propaganda door de publieke omroep!
NOS (publieke omroep) is propagandamachine PvdA
Het is tergend om te zien hoe de Publieke Omroep (NOS, NPS) van belastinggeld van de Nederlandse TV-kijker de media inzet om met een duidelijk vooringenomen, linksgeörienteerde blik verslag doet van het nieuws. Met name tijdens de verkiezingscampagne 2003 leek de hele NOS gemobiliseerd om de PvdA zo gunstig mogelijk in de publiciteit te brengen.
Nadat Maurice de Hond met zijn peiling voor de NOS begin januari had geroepen dat de PvdA komeetachtig steeg, is elke mogelijkheid benut om de nieuwe lijsttrekker Wouter Bos, de hemel in te prijzen. Dit ten koste van de andere partijen.
Tergend waren uitspraken als: "het is jammer dat de Nederlandse verkiezingen nu niet in Frankrijk worden gevolgd. De Franse socialisten zouden heel wat kunnen leren van de opmars van Wouter Bos", van de correspondente in Frankrijk. Of dat tijdens de lijsttrekkersdebatten de heren Zalm, Herben en Balkenende voortijdig werden afgeremd door Ferry Mingele en Paul Witteman, terwijl Wouter Bos praktisch de woorden in de mond kreeg gelegd.
Wij willen hier fel tegen protesteren! Immers, op dergelijke partijdige informatie zitten wij niet te wachten. Daarom pleiten de makers van PimFortuyn.com voor een grondige sanering en herstructurering van de Publieke Omroepen, met een duidelijke afspiegeling van de samenleving! (Er zijn toch ook wel rechtsgeörienteerde programmamakers en journalisten te vinden in Nederland?)
Onevenwichting
Column in de Telegraaf, 27 januari 2003
De televisie heeft in de afgelopen, korte verkiezingsstrijd een zeer belanrijke rol gespeeld. Dat is elders in de wereld ook zo en zal in de toekomst ook niet veel minder worden. De vele zendgemachtigden kunnen tijdens verkiezingen met weinig geld hun programma's vullen, terwijl de politici langs die weg een direct contact met een groot publiek kunne krijgen.
Dit belang van de televisie legt een grote verantwoordelijkheid bij de omroeporganisaties, in het bijzonder bij de publieke omroepen die immers grotendeels uit de schatkist worden betaald. Dat vereist juist van die kant een zeer evenwichtige benadering.
Bij veel mensen, zijn vraagtekens gezet bij die evenwichtige aanpak van de NOS en de daaraan verbonden omroeporganisaties (NPS, VARA). Door de bank genomen kreeg de PvdA een wel erg welwillende behandeling die de andere partijen werd onthouden.
Voor een deel kwam dit natuurlijk door de plotseling en onverwachte opmars van Wouter Bos. Die trok natuurlijk veel aandacht, ook op de televisie. Maar dat mag er nooit toe leiden dat daardoor per saldo de gelijke benadering van anderen in de knel komt. Dat is strijdig met de opdracht aan de uit de schatkist, en dus door alle belastingbetalers, mede gefinancierde publieke omroep
Om die gelijke behandeling af te dwingen dient er een objectief controlemechanisme bij de NOS te komen die er op toekijkt of er niet sprake is van een onevenwichtige benadering en bij wie politici die zich tekort gedaan voelen, kunnen klagen.
Overigens hebben niet alleen de politieke partijen, maar ook de belastingbetalers er recht op deat de door hen betaalde publieke omroep zich niet bezighoudt met propaganda en manipulatie, maar met evenwichtige nieuwsvoorziening..
|
Deel VI: Reacties op ingezonden brief dhr Wolffensperger
Reacties van lezers op een ingezonden brief van de heer Wolffensperger (D'66), voorzitter van de raad van bestuur Publieke Omroep, die de partijdigheid ontkent:
"In Nederland hebben we te maken met een in de media oververtegenwoordigde linkse grachtengordel. Voorbeelden zijn Freek de Jonge, Harry de Winter, Frits Wester, Barend & Van Dorp, Jeroen Pauw, Riek Rensen, Karel Kuyl, Clairy Polak, Dolf Jansen, Willem Lust, Martin van Rossum, Kees Driehuis, Vera Keur, Rob Trip, Felix Rottenberg, Matthijs van Nieuwkerk, Paul Witteman, Marcel van Dam, Ferry Mingele en al die netprogramma-directeuren. Zelf noemen ze zich ook nog "linkse intellectuelen" en zijn ervan overtuigd dat ze een missie hebben en het land naar links moeten duwen."
"Het is frappant dat Wolffensperger niet ingaat op het verzoek een controlelichaam in het leven te roepen dat partijdigheid moet voorkomen. De functie van bestuursvoorzitter Publieke Omroep wordt reeds lange tijd bekleed door linkse politici en het merendeel van de journalisten bij de publieke omroep (die hij onafhankelijk noemt) is van diezelfde politieke kleur. De NPS zou van ons allemaal moeten zijn, maar zendt vaak programma's uit in samenwerking met de VARA, die van oudsher gelieerd is aan de PvdA. Als Wolffensperger journalistieke onafhankelijkheid zo hoog in het vaandel heeft, zou hij voor een evenwichtige samenstelling van redacties en presenatoren (NOVA, Journaal, e.d.) moeten zorgen".
"Wolffensperger moet nog maar eens nagaan wat er in de brieven van lezers in landelijke en regionale kranten aan kritiek over de opstelling van het publieke omroepjournaille is gespuid. Helaas is dat de enige manier waarop de kijker/luisteraar zijn frustratie kwijt kan; de omroep geeft daar geen gelegenheid voor."
"Reeds voor het artikel in deze krant, had ik mij voorgenomen om de nieuwe minister een brief te schrijven dat ik als belastingbetaler objectieve berichtgeving verwacht van de publieke omroep. ( ... )"
