Het is een vreemde gewaarwording om als je een boek hebt geschreven, dat dit na publicatie vrijwel over de gehele linie wordt misverstaan. Het is net alsof niet jij de schrijver bent, maar een heel ander persoon waar je weinig tot geen affiniteit mee hebt, qua gedachtegoed en qua persoonlijkheid c.q. karakter.

Het draait om mijn boek "De puinhopen van acht jaar Paars. Een genadeloze analyse van de collectieve sector en aanbevelingen voor een krachtig herstelprogramma." Natuurlijk zijn er de boekbesprekingen in de kranten en de reacties van de politieke partijen. Erg zorgvuldig is het allemaal niet.

Ik pleit bijvoorbeeld voor de afschaffing van de individuele huursubsidie en om deze te vervangen door een subsidie aan woningbouwverenigingen, opdat dezen zorg kunnen dragen voor een redelijke huur voor mensen met een krappe beurs. Voordeel daarvan is dat mensen met bijvoorbeeld een bijstandsuitkering die gaan werken  tegen wat meer dan het minimumloon er ook echt financieel op vooruit gaan, omdat hun huur gelijk blijft en niet via het verminderen van de individuele huursubsidie omhoog gaat. Een prikkel dus om alles te proberen om aan het werk te komen, in plaats van de ontmoediging die er nu is.

De PvdA en de VVD weten vervolgens in grote eensgezindheid te vertellen dat ik de individuele huursubsidie wil afschaffen en daardoor de mensen met een krappe beurs in de kou zet. Zoals u weet is het vertellen van de halve waarheid nog erger dan grof liegen. Het is misleiding van de publieke opinie, niet meer en niet minder.

Hetzelfde kan worden gezegd over mijn voorstellen voor een betere beheersing van de WAO - ik zou kankerpatiënten laten barsten, sic! - en het realiseren van een geïntegreerde strijdmacht door onderdelen van Land- en Luchtmacht te integreren in de Koninklijke Marine. Daarvan wordt gemaakt dat ik de Land- en Luchtmacht zou willen opheffen. En zo gaat het maar door, zonder ophouden.

Meer in het algemeen wordt mij verweten wel problemen te kunnen signaleren, maar oplossingen aandragen, ho maar! Nu is men op dat punt een beetje inconsistent, want alle verwijten aan mijn adres gaan nu juist meestal over de oplossingen die ik aandraag en die zouden op hun beurt helemaal niet deugen.

Nu sta ik open voor discussie, wel een discussie echter die ons verder moet helpen. Met andere woorden als mijn oplossingen dan niet deugen en mijn probleemsignalering wel, dan zul je in het debat andere en liefst betere oplossingen moeten aandragen. Nog mooier is het natuurlijk dat je wijst op door jou gerealiseerde oplossingen na respectievelijk 12 jaar (PvdA) en 8 jaar (VVD) regeren. Nu gebeurt dat nooit. Het is gezeur op de vierkante centimeter.

De problemen in onderwijs, (gezondheids)zorg, veiligheid en openbaar bestuur zijn groot, maar grote oplossingen blijven uit. Het enige echt harde op dit punt dat je kunt vinden in de programma's is dat zij, de één meer (Groenlinks zelfs heel veel meer) de ander wat minder,  maar allen willen ze extra geld uittrekken voor onderwijs, (gezondheids)zorg en veiligheid.    

Dat komt neer op doormodderen, meer van hetzelfde en acht jaar Paars heeft inmiddels uitgewezen dat dit niet werkt. Als de arbeidsorganisaties niet goed in elkaar steken, kun je daar zonder einde extra geld in pompen, maar zijn de verbeteringen marginaal.

Er heeft zich in al deze sectoren een geweldige bureaucratie kunnen ontwikkelen die al maar meer geld en menskracht opslokt en daadwerkelijke productverbetering eerder blokkeert dan bevordert.

De politie in Rijnland Westfalen bijvoorbeeld, goed te vergelijken met Nederland, lost 50% van de geregistreerde misdaad op tegen onze politie een schamele 15%. Aan het begin van de negentiger jaren lag dit percentage nog op 22%, nu honderden miljoenen guldens extra verder zijn van dat toch al magere oplossingspercentage 7% afgeknabbeld.

Wetenschappers die op zoek gegaan zijn naar deze verassende verschillen komen zonder omwegen tot de conclusie dat de oorzaak moet worden gezocht in te veel bureaucratie en te weinig efficiëntie. Ons blauw zit te lang en te veel achter het bureau en loopt te weinig op straat. De oplossing is dus niet nog meer agenten, maar verbouwing van de arbeidsorganisaties bij de politie zodanig dat de agent zijn werk kan doen op een snelle en
effectieve wijze.

Minstens zo belangrijk is dat daardoor de arbeidsvreugde van het uitvoerende politiepersoneel met sprongen omhoog gaat. Zij zien weer resultaat van hun werk en dat motiveert enorm. Dan ook zal het hoge ziekteverzuim teruglopen en de toestroom naar de WAO verminderen en dat zijn evenzeer belangrijke bijdragen aan een beter werkend politieapparaat.

En gaan dan tenslotte de (politieke) autoriteiten eens voluit achter hun agenten staan, dan zorgt dit alles tezamen voor een heel veel betere prestatie door de politie dan thans. En dat is hard nodig. De burger voelt zich in het publieke domein te vaak, en dat nog terecht ook, niet veilig en dat kan dus niet.  

Een zelfde verhaal valt af te steken voor de (gezondheids)zorg en het onderwijs. Wat moet gebeuren is dat de agenten, de doktoren, de verpleegsters en de onderwijzers hun werk weer kunnen doen, niet gehinderd door een overmaat aan bureaucratie, administratie en bedilzucht door managers en deskundologen. Dat te bereiken is een zware saneringsoperatie, waarin geld en mensen op een op de uitvoering gerichte manier moeten worden ingezet. En dat is iets anders dan meer geld en meer van hetzelfde.

15 mei heeft de burger echt iets te kiezen. Hij kan kiezen voor doormodderen en meer van hetzelfde, dan moet hij stemmen op een van de traditionele politieke partijen, de PvdA, de VVD of het CDA. Of hij kiest voor ingrijpende veranderingen, die moeten resulteren in: een strak vreemdelingenbeleid, het verdwijnen van de wachtlijsten in de zorg, beter onderwijs met heel veel minder lesuitval en veiligheid op straat. In dat geval moet de kiezer massaal gaan stemmen op de Lijst Pim Fortuyn (LPF).

Het mooie van de democratie is dat de kiezer op 15 mei bepaalt wat we de komende jaren gaan doen en niet Melkert, Dijkstal, Balkenende of Fortuyn. En dat is iets om dankbaar en zuinig op te zijn: de kiezer bepaalt!

Pim Fortuyn